ปาฏิหาริย์รักสุดปลายฝัน

“แนท แนทของผม”

ณัฐญาณ์ได้ยินเสียงทุ้มนุ่มนวลดังขึ้นจากด้านหลังจึงหันกลับไปยังต้นเสียง คิ้วขมวดเป็นปมเมื่อเห็นชายหนุ่มในชุดสูทสากลแบบโบราณที่เคยเห็นในภาพเก่า ๆ ยืนอยู่ไม่ห่างมากนัก

“คุณเรียกฉันว่าอะไรนะคะ” หล่อนถามคนที่กำลังเดินเข้ามาหา ใบหน้าเขาประดับรอยยิ้มละไม

“แนท นาทาย่าห์” ชายหนุ่มตอบ

“ไม่ใช่ค่ะ ฉันชื่อณัฐ ณัฐญาณ์” หล่อนบอกเพราะคิดว่าเขาคงจำคนผิด แต่เขากลับยิ้มบาง แววตาฉายแววเอ็นดูที่หล่อนไม่เข้าใจ

“คุณคือแนท นาทาย่าห์ของผม” เขายืนยันพร้อมกับยื่นมือมากุมมือหล่อนทั้งสองข้าง ก่อนที่จะเอื้อมแขนมาโอบเอวหล่อนและรั้งเข้าไปแนบชิด

น่าแปลก...แม้จะเป็นครั้งแรกที่พบกับชายหนุ่มผู้นี้ แต่ณัฐญาณ์กลับรู้สึกคุ้นเคยกับสัมผัสของเขาเหลือเกิน คุ้นเคย...ราวกับรู้จักกันมานานแสนนาน...